wsławiać się

wsławiać się: {{stl_3}}wsławiać się {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}fswavjaʨ̑ ɕɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}]{{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_6}}wsławić się {{/stl_6}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}fswaviʨ̑ ɕɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_26}}vr{{/stl_26}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_26}}vr {{/stl_26}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_22}}\wsławiać się czymś {{/stl_22}}{{stl_14}}durch etw berühmt werden {{/stl_14}}

wsławiać się – wsławić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się sławnym; zdobywać rozgłos, sławę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wsławić się w walce o niepodległość. Wsławił się jako wybitny wódz. Wsławił się wynalezieniem telefonu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wsławiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wsławiaćam, wsławiaća, wsławiaćają, wsławiaćany {{/stl 8}}– wsławić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wsławiaćwię, wsławiaćwi, wsławiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, że coś, ktoś staje się sławny; rozsławiać :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wsławić — dk VIa, wsławićwię, wsławićwisz, wsław, wsławićwił, wsławićwiony wsławiać ndk I, wsławićam, wsławićasz, wsławićają, wsławićaj, wsławićał, wsławićany «uczynić sławnym, przysporzyć sławy; rozsławić» Wsławić imię Polski. Miejscowość wsławiona… … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias